i trzeba się z tym pogodzić. Po prostu zaczął uważać taki stan za normalny i naturalny. Przynajmniej konflikty nie trwały długo.<br>Natomiast w wypadku wujostwa, po prostu zdumiony był tym, że nigdy nie widział nawet cienia konfliktu. Jakoś uzgadniali oboje zdanie prywatnie, nie wiadomo kiedy i gdzie - i potem byli zawsze zgodni i prezentowali dokładnie ten sam pogląd. Po prostu nie zdarzyło się, żeby Ciocia podważyła kiedykolwiek opinię Wujka lub odwrotnie, już nie mówiąc o otwartej różnicy zdań. I co więcej, w tym wypadku to raczej Ciocia stanowiła czynnik konsekwentny i stabilny, a wujek był impulsywny i prędki - czasem jak wulkan