dla Polaków miał serdeczne słowa, lecz szukał przede wszystkim sposobu pozbycia się z Paryża tego niespokojnego elementu. Kiedy nastąpiły przewroty w Wiedniu i w Berlinie, poczynił emigrantom polskim wszelkie ułatwienia, by mogli spiesznie wracać do ojczyzny - rzecz jasna - bez broni. Wcale jednak nie myślał o poparciu sprawy polskiej, czy to zbrojnie, czy to dyplomatycznie - właśnie dlatego, że była ona dla niego synonimem rewolucji.<br>Rewolucje: wiedeńska (13-15 marca) i berlińska (18-19 marca), nie obaliły tronów w Austrii i Prusach, lecz zdezorganizowały na tyle aparat władz zaborczych, że dały dwom dzielnicom Polski szanse swobodnego działania. Tysiące emigrantów polskich: jedni pieszo, drudzy