mało pilna lub co gorzej śmieszna w tym "przygotowaniu" do życia opierającym się na razie jedynie na intencjach, cichych życzeniach? Snują mi się po głowie pewne zamiary, decyzje. Zaczynam wyodrębniać kilka punktów zaczepienia, od których będę musiała zacząć. Czy słusznie myślę, czy wyciągnęłam właściwe wnioski? Nie jestem co do tego zbyt siebie pewna. Już tu przed moim doktorem mam tremę, to co będzie w życiu? <br>Zaczynam od prawa jazdy, to najprostsze. Teraz nareszcie czuję się gotowa je zrobić. Dotąd paraliżowana irracjonalnym lękiem przed tragicznymi wypadkami, czyhającymi tylko na kierowcę na jego samochodowej trasie i biorąc to do siebie, nie odważyłam się