na polach elizejskich wali<br>zapewne nadczłowieka linijką po łapach. Jak przystało na<br>nauczyciela. I z całym poczuciem humoru. Kto wie, czy<br>przede wszystkim tym poczuciem humoru Kallikles nie<br>góruje nad Nietzschem. Humor strzeże od histerii i sprowadza<br>rzeczy tego świata do właściwych wymiarów. Jakże<br>nisko upadło (nawet!) chamstwo. Jakże się zdegenerowało<br>nie prześwietlone poczuciem humoru i smaku. Wyobraźmy<br>sobie Kalliklesa na premierze opery wagnerowskiej - oszalałby ze śmiechu.<br> Sokrates jest intelektualistą: dobrze sądzić, to znaczy<br>dobrze czynić. Wiedza i cnota to jedno.<br> Kallikles bawi się, ziewa, rozumuje, wreszcie wybucha:<br>bujne, szerokie życie bez hamulców i pana nad sobą, to<br>dobro, to cnota