po latach w głowie ułożył i że czyni to z poczuciem wielkiej odpowiedzialności. Chyba dlatego właśnie zastrzegł, że relacja może być udostępniona dopiero po jego śmierci. To miały być właśnie prawdy o przeszłości wymierzone w przyszłość. Dlatego też książka, mimo że gruba i pełna, jest jednocześnie skondensowana i bardzo narracyjnie zdyscyplinowana, choć operuje często systemem skojarzeń i kolejnych przypowieści dodawanych do opowieści zasadniczej.<br>Posłowie Władysława Bartoszewskiego pełni w tym wydaniu rolę ważną. Nikt inny nie mógł być bardziej w prawie, by podjąć wątek wspomnień Icchaka Cukiermana dotyczący stosunków polsko-żydowskich w latach 1939-1947. Padają bowiem w książce słowa ostre, jest