to się zaczęło i Rubiński miał rzeczywiście czego się bać! Przecież to gwizdnęło sobie i wybuchnęło trzy razy koło samego jego policzka!<br>- Jedynie - powiadał dalej - nie wzruszył się ten Niemiec. Był nieruchomy przez cały czas i tylko coś parę razy po niemiecku powiedział do pana dyrektora. Palce miał tak prędkie, że aż zimno było na nie patrzeć. Znakomita głowa z tego Niemca. Mówił, jak się domyślił Widmar, o docencie von Fuchsie.<br>- A czy Niemiec długo mieszkał u dyrektora? pytał Widmar.<br>- O, przecie jakie trzy tygodnie, nie mniej. Gościł u nas, i wtedy właśnie był przy operacji.<br>Zresztą o tym fakcie Widmar wiedział