kieliszek:<br>- Za chwilę. Myśmy przede wszystkim byli inni. - Młodsi.<br>- Nie tylko. Wiedzieliśmy, czego chcemy. - Powiedzmy.<br>- Wiedzieliśmy także, czego chcą od nas.<br>- Ba, odkryłeś! To jasne. Czego mogli chcieć? Żebyśmy ginęli. Teraz chcą tego samego. I w porządku. Stać nas na to, nie? Andrzej zmarszczył brwi:<br>- Nie zgrywaj się. - Ja się zgrywam?<br>- Pewnie. Ginąć... to żadna sztuka. - Zależy jak.<br>- Jakkolwiek. Na to nas zawsze stać. - Jeszcze mało?<br>- Beznadziejnie.<br>&lt;page nr=124&gt; - Zwłaszcza dla tego, co ginie - zakpił Maciek. - Przyjemniaczek jesteś, nie ma co mówić. Wiesz co, wykończmy lepiej tę butelkę.<br>We drzwiach baru pojawiło się większe towarzystwo. Byli to ci sami ludzie, których przed kwadransem