dóbr ziemskich i obejmowania wyższych stanowisk kościelnych, z wyłączeniem osób mających stopnie naukowe. Wzorując się na ustawodawstwie Kazimierza Wielkiego ograniczono prawo chłopów do opuszczania wsi i przyznano je tylko raz w roku jednemu kmieciowi w osadzie. Zwolniono od ceł przeznaczone na sprzedaż produkty gospodarstw szlacheckich oraz towary sprowadzane dla dworów ziemiańskich. Zobowiązano wojewodów do nakładania tzw. taks wojewodzińskich, czyli do ustalania cen na wyroby rzemieślnicze, co przede wszystkim miało hamować ich nieuzasadniony wzrost.<br>Podobne działania w celu zapobiegania drożyźnie podejmowały same miasta.<br><br>Wszystkie te postanowienia zapewniały szlachcie korzystną i uprzywilejowaną pozycję w życiu gospodarczym państwa, choć w praktyce nie zawsze ich