się na słupy i na dachy i przyglądali <br>mi się przez długie lunety, a po chwili poczułem na <br>sobie światło reflektorów. Tymczasem mój lot <br>nie ustawał i w dalszym ciągu nie wiedziałem, w jaki <br>sposób wrócić na ziemię. Szybko zapadał mrok, <br>nagle się ochłodziło i po chwili zacząłem dygotać <br>z zimna i ze strachu. Wiedziałem, że nie mogę spodziewać <br>się pomocy pana Kleksa, gdyż jego wszechwiedzące oko znajdowało <br>się na księżycu, a na nikogo innego liczyć nie mogłem. <br>Z nastaniem nocy ogarnęła mnie trwoga nie dająca się <br>opisać. Dokoła widziałem już tylko gwiazdy. Wreszcie, <br>nie wiedząc kiedy i jak, wyczerpany lotem