obstąpiły, <br>weszła na łóżko i wtuliła się w kąt <br>jak ranne zwierzątko. <br><br>- Chora jesteś? Boli cię co? - zatrwożyła <br>się matka, którą tak niezwykłe zachowanie się <br>Adeli zaniepokoiło. <br><br>A nie otrzymawszy odpowiedzi, westchnęła: <br><br>- Nieszczęście moje z takim mrukiem! - I okryła <br>ją starannie pierzyną. <br><br>Adeli sprawiło to ulgę. Nie, żeby jej było zimno, <br>ale to, że matka ją okrywa. Usnęła natychmiast. <br><br><br>A następnego dnia wstała już znowu taka jak zwykle, <br>od rana do wieczora zajęta pracą i dziećmi, milcząca <br>i opryskliwa. <br><br>Następnej niedzieli poszła do wskazanego jej przez policjanta <br>"urzędu". Ale w niedzielę urząd był zamknięty. <br><br><br>Zabierała więc codziennie dzieci i wędrowała razem