ucisk nie ustawał, oddech stawał się coraz płytszy, ale nudności się zmniejszyły. Wziął leżącą przy łóżku książkę i zaczął regularnie walić w ścianę.<br>Po kilku minutach przybiegł sąsiad. Drzwi na szczęście zostawił otwarte - zwyczaj z czasów schroniskowych, kiedy to o każdej porze doby musiał być dostępny dla personelu. Michałowi było zimno, w mostku nadal tkwił ból, ale poza tym czuł się zupełnie przytomnie i dobrze. Leżał bez ruchu i starał się mówić mało.<br>- Poszukaj w apteczce czegoś na serce. Może jest cardiamid, i coś na uspokojenie. I wezwij lekarza. Nic się nie dzieje, ale nie chcę żeby się pogorszyło.<br>Sąsiad znalazł