jednak opanował się i rzekł uprzejmie, jak <br>zazwyczaj:<br><br>- Przykro mi, Adasiu, że robisz takie zdziwione oczy. Ach, <br>to wszystko wina tego podłego Filipa. Chce mnie po prostu zniszczyć. <br>Wszystko się we mnie psuje i coraz trudniej zachować mi <br>normalny wzrost. Dosłownie maleję z dnia na dzień. A teraz <br>mam nowe zmartwienie: płomyki świec zaczęły mnie tak <br>parzyć od pewnego czasu, że dzisiaj, nie mogąc dłużej <br>wytrzymać, musiałem powyrzucać je z kieszeni i zalać <br>wodą ze stawu. Fatalne to wszystko, fatalne! Nie opowiadaj tego <br>nikomu, bo stracę do ciebie zaufanie. Czego sobie życzysz <br>ode mnie? Po co przyszedłeś?<br><br>Opowiedziałem panu Kleksowi, jak