przez nasz sypialny pokój, Dyapanazy.<br>NIBEK<br>&lt;hi rend="italic"&gt;z przerażeniem&lt;/&gt;<br>Jak to? Przez zamknięte drzwi?<br>&lt;page nr=115&gt; WIDMO<br>A cóż w tym dziwnego? Chciałam pożegnać się z dziećmi.<br>NIBEK<br>A! To niesłychane!<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Wylatuje na lewo&lt;/&gt;<br>AMELKA<br>&lt;hi rend="italic"&gt;wstając&lt;/&gt;<br>Nie chciałyśmy ci tego przypominać, mamo, żeś się z nami nie pożegnała.<br>ZOSIA<br>&lt;hi rend="italic"&gt;wstając&lt;/&gt;<br>Ja taka byłam zmartwiona. Myślałam, żeś o nas całkiem zapomniała.<br>WIDMO<br>&lt;hi rend="italic"&gt;podchodzi do nich i całuje je w głowy, podczas gdy one całują ją w rękę&lt;/&gt;<br>Jakże mogłyście tak myśleć!<br>AMELKA<br>Zostań na kolację, mamo. Pan Kozdroń tak się zabawnie ciebie boi.<br>ZOSIA<br>Zostań, mamo. Będziemy się tak cudownie bawić.<br>WIDMO<br>Nie, dzieci. Jestem