od wieku. Tak zwana górna granica słyszalności u młodzieży waha się w granicach od 20 kHz do 21 kHz, u trzydziestolatków spada do 15 kHz, by w starości osiągnąć zaledwie 57 kHz. Dźwięki dobiegające do ośrodka słuchowego mózgu są w nim automatycznie analizowane, przy czym każdej cesze jest przypisywane określone znaczenie. I tak sinusoidalna regularność drgań wskazuje na czystość tonów; częstotliwość fal akustycznych mówi o wysokości tonu; amplituda - o głębokości dźwięku, a kształt fali - o jego barwie. Drgania nieokresowe są odbierane jako trzaski, mieszanina zaś dźwięków o różnej częstotliwości - jako szumy, a dźwięki uporządkowane w czasie tworzą melodię. Tło akustyczne przyrody