organizacją poetycką a przejrzystością znaczeniową, między idiomem konwencjonalnym a idiomem potocznym" <page nr=75>. Rozważania te podważają rozpowszechnione przekonanie o "dosłowności", "prostocie" i "przejrzystości" języka poetyckiego Zbigniewa Herberta. Wedle Barańczaka autor "Raportu z oblężonego Miasta" posługuje się takim idiomem poetyckim, dla którego najbardziej charakterystyczna jest równowaga pełna napięć i kontrastów, zarówno w sferze znaczeniowej, jak i stylistycznej. Tezę tę uzupełniają wirtuozowskie analizy ironii, którą Barańczak gotów jest uznać za "programową metodę poetycką" Herberta. Różne <page nr=96> typy ironii to - wedle Barańczaka - różne typy dystansu poety wobec tematów, czytelników, a także wobec samego siebie. Dystans ten - często nie zauważany przez krytykę - powoduje, iż wiele poetyckich formuł Herberta