morale mnichów w japońskich klasztorach, nad czym <br>Dogen ubolewał po powrocie z Chin. Z pewnością wprowadzenie obowiązkowych <br>dla wszystkich mnichów sesji medytacyjnych miało wpływ na poprawę <br>sytuacji. Wydaje się, że odpowiedzi na pytanie o to, dlaczego Dogen uznał <br>medytację zazen za najdoskonalszą formę praktyki religijnej, należy szukać także <br>w szczególnym znaczeniu, jakie przypisywał on tradycji. Dogen uważał bowiem, <br>że dzięki bezpośredniemu przekazowi niezależnemu od sutr i komentarzy kolejni <br>mistrzowie zachowali istotę nauki Buddy, i dlatego przykład Śakyamuniego oraz <br>&lt;page nr=126&gt;<br>innych patriarchów zen, w tym w szczególności Bodhidharmy, był dla niego <br>niezwykle istotny. Według Dogena wszystko, co mówił i czynił Śakyamuni, <br>miało swój