mówiły mi tak samo jak ty. Że jestem najbardziej czarującym mężczyzną. I obie mnie porzuciły. Dlatego nie chciałbym wcale wrócić do tych lat, kiedy żyłem bez wiedzy o ludzkich sercach, a właściwie i bez nadziei. Bo ona także przychodzi z wiekiem.<br>Ale wtedy, w czasach mojej pierwszej miłości, a nawet znacznie później, nie zdawałem sobie sprawy z nieważkości moich przeżyć. Była to przecież tylko srebrna pianka, którą spijałem z lekkomyślną beztroską i nie pozostało po niej nic prócz ledwie dostrzegalnego cienia smutku.<br>Z tamtego sztubackiego okresu przetrwała tylko przyjaźń z Wojtkiem. Było coś wzruszającego w jego oddaniu i przywiązaniu. Stałem się