stereotypowe pytania Malińskiego "jak leci?", "no i jak pan znosi te upały?" Na koniec:<br>- Wprawdzie w Bibliotece to ma pan chłodniej. - Nie byłem dzisiaj w Bibliotece.<br>- Jak to nie? Sam pana odwiozłem.<br>Na śmierć o tym zapomniałem. A także o moim porannym kłamstwie. Zaczerwieniłem się. Zwłaszcza że Kozicka podniosła oczy znad talerza i utkwiła we mnie wzrok lekko pogardliwy i ironiczny. Powiedziałem wówczas, że spędziłem ranek w muzeach watykańskich. Po obiedzie zapakowałem się i zapukałem do Malińskiego. Musiałem się z nim pożegnać. Był dla mnie zawsze taki uprzejmy. Otworzył drzwi i z miejsca:<br>- Co się stało? Skąd ta nagła wyprowadzka?<br>Teraz