niewyjaśnionego powodu wydawały mi się stworzeniami niezwykle ambitnymi. Moje przypuszczenia potwierdziły się pewnego dnia, gdy spotkałem na mieście Kazika. Nie wyglądał najlepiej, miał podkrążone oczy, wymiętą koszulę. Uznałem, że muszę mu pomóc wyjść z depresji i dać się zaprosić do restauracji.<br>- Stary, nie wyobrażasz sobie, jaką mam jazdę - westchnął Kazik znad sałatki. <br><br>- WTK? - uśmiechnąłem się porozumiewawczo, żeby wykazać swą przynależność do kręgu konsumentów kultury masowej.<br>Kazik najwyraźniej nie chwycił lotnej aluzji, bo tylko machnął ręką.<br>- Szczury, szczury, wszędzie szczury - wymamrotał ze złością.<br>Zaniepokoiłem się nie na żarty. Oglądałem kiedyś film, w którym bohater widywał białe myszki, i nie zapowiadało to niczego