Otóż spełniłem ten warunek.<br> Spaliłem się w domu obłąkanych.<br> Ślad spalenizny noszę na zaskorupiałych wargach.<br> Kładę na nich ten sam znak, który mi Zosia z miłością swoją<br>zostawiła.<br> Kładę palec na ustach.<br> Albowiem nie traciłem nadziei, że wyjdę stąd odrodzony albo nie<br>wyjdę wcale.<br> Lecz długo i daremnie czekałem na znak, który oto został mi<br>dany...<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Lecz magister uśmiechnął się i podniósł do góry kciuk, czego ja<br>sam sprawnie uczynić nie mogłem.<br> Podniósł kciuk, żegnając mnie tym gestem, jakbyśmy pokonali<br>pierwszą przeszkodę na długim i trudnym dystansie.<br> Minęły dni moich trwóg, piątek i sobota, moich oczekiwań na dzień<br>odwiedzin, moich prywatnych