strasznie płacze.<br>SŁOWACKI<br> I moje oczy pełne łez...<br>(rzeczowy)<br>&lt;page nr=201&gt;<br><br><br><br> Ale serce me teraz przed Bogiem odpowiada...<br> Co chciałem - stało się (gest szeroki)<br> Oto pola męką pokryte... Oni ciała położyli<br> za Ducha nieśmiertelność...<br>MATKA Mizernyś... zaraz. Kochany Teofil dał mi kawał<br>plastra pszczelego dla Ciebie... Lipowa patoka woskiem<br>zaszyta... dobrze Ci zrobi na chrypkę... (szuka w swej<br>torbie)<br>SŁOWACKI Najdroższa... pozwól, niech rękę Twą po<br>osiemnastu latach ujmę... (bierze ją za rękę) Śniłaś mi się<br>łez namiotem... I ja pod nim schroniska szukałem...<br>A ty... z cudownym uśmiechem... mówisz: "Me szaty są<br>obfitsze... ciemniejsze... cieplejsze..." I obudziłem się<br>zlany potem. (chwila milczenia