Proces rozpoznawania przedmiotu był - prawdę rzekłszy - procesem ciągłych eliminacji poszczególnych sensów, które nie chciały dopasować się do tego, co było widać. Słyszymy niekiedy, że proces poznania jest procesem ubogacania naszego umysłu. To prawda i nieprawda zarazem. Poznanie wzbogaca nasz umysł, o ile dostarcza nam wiedzy o świecie. Ale poznanie także zuboża umysł, bo kładzie granice naturalnej spontaniczności świadomości, dla której być znaczy wyłaniać wciąż nowe sensy przedmiotowe.<br>Jak nazwać ten szczególny, do niczego innego niepo &lt;page nr=212&gt; dobny proces wyłaniania się sensu przedmiotowego ze świadomości?<br>Przede wszystkim nie jest to proces przyczynowy. Widziana na horyzoncie plama to tylko jakiś przypadkowy motyw, drugorzędna okoliczność