argumentacja, a zwłaszcza sposób interpretacji przemian ekonomicznych i społecznych kończącej się dekady wyrażają niepohamowaną nostalgię za opiekuńczym państwem realnego socjalizmu, które wszystkim gwarantowało zatrudnienie, zaś najuboższym rodzinom wielodzietnym (grupa szczególnej troski autorów raportu) pozwalało żyć dzięki zasiłkom.<br><br> Ten dobry porządek - dowodzi twórca raportu - zburzyło wprowadzenie gospodarki rynkowej, która doprowadziła do zubożenia społeczeństwa, bezrobocia, a zwłaszcza liberalizacji zasad moralnych. Rodzina znalazła się w impasie. Autorzy raportu prowadzą nas jednak ku prostemu wyjściu: należałoby bazę &lt;orig&gt;realsocjalistycznej&lt;/&gt; opiekuńczości państwa oczyścić z jej ideologicznych miazmatów i zwieńczyć słuszną nadbudową w postaci Watykańskiej Karty Praw Rodziny. Karta nie jest wprawdzie dokumentem międzynarodowym, ale autorzy wskazują na