starając się robić to dyskretnie, aby nie pomyśleli, że zaczepia ich wzrokiem. Trafiali się bardzo przystojni mężczyźni, wysocy i zgrabni, tacy, jakich lubiła. Wielu miało czerstwe twarze, wyglądali młodo i zdrowo, ponabierali w wojsku sił i wrócił im dawny fason. Onieśmielała ją elegancja mundurów, czyste koszule khaki i zgrabne krawaty, zwłaszcza że sama czuła się zaniedbana, nie uczesana, nie umyta, zbiedniała jak potorocze w lichej kiecce, na której znać było całą fatygę podróży. Raz czy drugi któryś posłał jej uśmiech, ale nie wierzyła, aby mogła komukolwiek się podobać, i siedziała nastroszona nad nie dopitą kawą. Ze strzępów rozmów, które łowiła uchem, wynikało