się usunąć, nim chlaśnie mnie taki dźwiękowy policzek.<br>Już pewnie jadalnia otwarta. Czy może być kiedykolwiek mowa o porozumieniu z Niemcami, skoro oni nawet nie umieją normalnie mówić jak reszta świata?<br>- Oho, ho - marszczy Klaus czoło w ironicznym zdumieniu, otwierając drzwi do jadalni - ...?<br>&lt;page nr=135&gt; Janka Birmin przyszła niedługo po mnie. Nie zwracając uwagi na moje głośne i arogancko-zaczepne: - Dzień dobry - usiadła przy swoim stole i czyta książkę. Czyżby Schopenhauera? Podparłem głowę ręką i patrzę na nią. Czyta z wielkim przejęciem, marszczy czoło i ma ten sam wyraz skupienia, jak kiedy napinała łuk dla małego Johnny'ego. Mój wzrok nie przeszkadza jej. Ześlizguje się