wokalnych (obsada mszy) nawiązuje do linearyzmu <br>renesansowego bicinium, np. zbioru biciniów di Lasso (Christe, s. 3, prz. 144). <br>Msze Karczyńskiego w sposób najbardziej bezpośredni próbują odrodzić styl renesansowej <br>polifonii wokalnej, świadczą o inwencji kompozytora ­ darze łatwości i naturalności <br>kształtowania fraz par excellence wokalnych; jest to polifonia koncypowana harmonicznie <br>(na co zwracałem uwagę) tonalnie, z oszczędnie <br>stosowaną chromatyką, niekiedy z nieco większym nasyceniem brzmienia przy opracowywaniu <br>niektórych struktur semantycznych, np. passus et sepultus est (Missa in honorem <br>BMV, s. 17, prz. 145).<br> Missa Bogu-Rodzica Świerczka napisana początkowo "ad tres voces inaequales <br>(Cantus, Altus, Bassus i organy)", wykonana w 1928 r. (informacja w