po 40 latach podobnej jak dotychczasowa eksploatacji ich kraje pozostaną pustyniami, tyle że już bez jakichkolwiek szans na sprostanie potrzebom rozwojowym. Kraje tej części kapitalistycznego systemu gospodarczego zrozumiały, iż bez działań z ich strony utrzyma się jedna z wielkich sprzeczności powstała w wyniku utrzymującego się przez dziesiątki lat faktu eksportowania żywności do Europy i Ameryki przez Azję dotkniętą chroniczną klęską głodu.<br> Po kryzysie energetycznym świat, głównie jego zachodnia część, nie tyle dostrzegł swe autentyczne problemy, były przecież oczywiste, lub domyślała się ich opinia publiczna, lecz upadła możliwość zaprzeczania ich istnieniu, a także - co ma znaczenie podstawowe - zrozumiano, że muszą być rozwiązane