Jaca, skoro to ja nim byłem? Czyżby stary Roszko się domyślił? Przez dwie godziny, na kawie, usiłowałem wydobyć z Roszka zeznania.<br>- Ja mam pisać do twojej żony? - dziwił się, wznosząc oczy do nieba. <br>Najwyraźniej powołany przeze mnie do życia Jaca wyrwał się spod mojej kurateli i rozpoczął całkiem normalny, zdrowy żywot. Przez tydzień głowiłem się nad tą zagadką. Jaca tymczasem zarzucał najlepszą z żon takimi komplementami, jakie mnie nawet nie przyszłyby do głowy. Czy jej oczy są naprawdę jak dwa węgielki, a jej kuchnia zawsze taka czysta? Nie znalazłem innego wyjścia i kupiłem najlepszej z żon klapeczki. Potem pojechaliśmy do Juraty