Owszem, można używać fortepianisty jako elementu stylizacji językowej, por. „Przebywał tu nadworny fortepianista, Wincenty Lessel (…)” (fragment książki Pisarze polskiego oświecenia pod red. B. Gomulickiej – publikacji wprawdzie dotyczącej epoki odległej, ale napisanej językiem współczesnym). Jeśli chodzi o duże współczesne słowniki (np. 4-tomowy Uniwersalny słownik języka polskiego, a tym bardziej 50-tomowy Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny), to fortepianisty w nich żal – powinien się pojawić z kwalifikatorem przestarz. Ostatni fortepianistę zanotował bodaj Doroszewski, ale jego słownik coraz trudniej nazywać współczesnym.