Tzw. zaimki negatywne, do których należy zaimek nigdy, w zasadzie wymagają w języku polskim negacji czasownika, por. „Nigdy nie miał czasu”, a nie „Nigdy miał czas”. W związku z tym należy wybrać konstrukcję nigdy nie za dużo (np. ostrożności).
Do negatywnych należą też zaimki nikt, nic, nigdzie, znikąd, donikąd, żaden, por. „Nikt nie przyjdzie”, „Nic się nie stało”, „Nigdzie nie byłem” itd. Sytuacje, w których zaimek negatywny nie wymaga negacji czasownika, staraliśmy się opisać w Innym słowniku języka polskiego PWN (dostępnym obecnie na CD jako Multimedialny słownik szkolny języka polskiego, a w uproszczonej wersji w dwóch tomach jako Wielki słownik ucznia). Słownik nie podaje przykładu użycia zaimka nigdy bez negacji, ale przykładowe zdania podane przy innych zaimkach negatywnych mogą posłużyć jako model. W słowniku znajdujemy np. zdanie „Nikt inny, tylko właśnie Goethe był jego duchowym nauczycielem”, na którego podstawie, przez analogię, można utworzyć przykład: „Nigdy więcej, tylko tego wieczoru myślał o zaimkach”. Widać jednak, że w obu zdaniach negacja jest obecna, tyle że nie wyrażona w strukturze (jak niektórzy dodają dla ścisłości – powierzchniowosyntaktycznej) zdania.