Uwagę zgłaszam jako prof. dr hab. med. Celowo to podkreślam, bowiem polemizuję (i to bardzo) z prof. Małgorzatą Marcjanik, osobą również utytułowaną, co wynika z podpisu pod opinią, do której zgłaszam uwagę. Bulwersująca mnie wypowiedź brzmi: „Proszę jednak pamiętać, że w firmach „doza szacunku” uzależniona jest od stanowiska”. O tempora, o mores!! Spieszę donieść pani profesor, że zgodnie z podstawowymi zasadami etyki szacunek zdobywa się czynami a nie liczbą liter przed nazwiskiem. Bez poważania, Joanna Lis.

PS. Proponuję pozostawić starą dobrą zasadę jęz. polskiego – zwracając się pisemnie do kogokolwiek (również sprzątaczki) uhonorujmy wielkimi literami i Panią/Pana, i imię, i nazwisko. A wielkie litery w trzeciej osobie zachowajmy na czas, gdy piszemy o zmarłych, którzy już nie mają szans dowieść, czy ich stanowisko zasługuje na szacunek. Dajmy go Im a priori.

Odnoszę wrażenie, że nastąpiło nieporozumienie lub niezrozumienie mojej intencji komunikacyjnej. Odpowiadałam na pytanie, jakimi literami zapisywać osoby trzecie, o których mowa w piśmie. Napisałam, że kiedy mowa o pani prezes, to należy zastosować wielkie litery (Pani Prezes), ale gdyby była mowa o sprzątaczce, to wystarczyłoby napisać „pani sprzątająca”. Dodałam, że w firmach „doza szacunku” (proszę zwrócić uwagę na cudzysłów) zależy od stanowiska, odnosząc to sformułowanie do pisowni, a nie do szacunku do drugiego człowieka – ten rzecz jasna należy się każdemu. Dodam, że zasada precedencji, stosowana m.in. w dyplomacji czy w biznesie, wyróżnia pewne osoby, nie odbierając im ludzkiej godności. To wydaje się oczywiste.

Treść PS nie dotyczy tematu pytania.

Na marginesie: nie zgadzam się z twierdzeniem Internautki, że szacunek zdobywa się czynami. Uważam, jak napisałam powyżej, że należy się on każdemu, kto jest istotą ludzką. Nawet mnie...

Serdecznie Panią pozdrawiam