W tekście ciągłym – w odróżnieniu np. od plakatów i ulotek reklamowych – poszczególne punkty wyliczenia zamyka się jakimś znakiem interpunkcyjnym. Może to być przecinek (gdy punkty są krótkie), średnik (gdy są dłuższe i same zawierają przecinki) albo kropka (gdy punkty mają charakter pełnych zdań). W tym ostatnim przypadku, a więc gdy punkty są zdaniami, powinno się je otwierać wielką literą. To, czy numerujemy je, czy też np. poprzedzamy myślnikiem, nie ma wpływu na interpunkcję.
Trochę inne zwyczaje panują w drukach ulotnych: plakatach, ogłoszeniach, ulotkach reklamowych – wszędzie tam, gdzie względy wizualne są nie mniej ważne niż treść. Poszczególnych punktów wyliczenia zwykle nie zamyka się tutaj żadnym znakiem interpunkcyjnym, gdyż sam koniec wiersza jest jego ekwiwalentem. Poprzedza się je zaś nie liczbą ani np. literą, ale tzw. punktorem – dużą kropką wielkości litery, kwadratem podobnej wielkości, „ptaszkiem” podobnym do litery V itp.