O tym, że Jurek to Jerzy wiadomo z historii tego imienia. W wielkim skrócie wygląda ona następująco. Zapożyczone z grec. georgos ‘rolnik, wieśniak’ przez łac. Georgius, nastepnie czeskie Jurzi oraz Jirzi imię własne przyjęło w staropolszczyźnie postać Jurzy (zachowane w dawnych zdrobnieniach, m.in.: Jurzyk, Jurko, Jura, Jurk, Jurek, z których tylko to ostatnie się zachowało) oraz Jirzy, później Jerzy (i zdrobniałe Irzyk, Hirzyk oraz zachowane do dziś – Jerzyk). Od XVI w. upowszechnia się forma Jerzy i zdrobniałe Jerzyk oraz Jurek (zdrobnienie dawnego Jurzy).
W wielu językach europejskich imię to występuje w różnych postaciach, por. np. bułg. Ježi, Jurij, Georgi; ros. Jurij, Georgij; duńskie Georg, Jørgen; holenderskie Georg, Joris, Jurjen; niem. Georg, Jörgen; szwedzkie Jöran, Jörgen, Göran, Georg.
Postać zapożyczonego imienia zależy od tego, w jakim okresie zostało ono zapożyczone oraz jakie języki pośredniczyły w tym zapożyczeniu.