Skróty nazw dni tygodnia w języku polskim nie mają ściśle ustalonej formy, co nie oznacza, że nie są znormalizowane. Słowniki podają reguły skracania wyrazów i wyrażeń, a na ich podstawie można ustalić następujące wzorcowe formy skrótów: poniedziałek – pon., pn., wtorek – wt., środa – śr., czwartek – czw., piątek – piąt., pt., sobota – sob., niedziela – niedz., ndz.
W pewnych okolicznościach może pojawić się potrzeba skracania wedle innych zasad. Wówczas należy je jasno sformułować i określić zakres ich stosowania. Informatycy mają prawo stwierdzić, że skróty proponowane w słownikach z jakiegoś powodu ich nie zadowalają, w związku z czym proponują inne. Powinni jednak określić, w jakich okolicznościach takie skróty będą stosowane.
Gdyby zaproponowano specyficzny sposób skracania określonej grupy wyrazów, należy pamiętać o konsekwencji w tym zakresie. Można w takim razie zaproponować skróty tworzone od trzech pierwszych liter, a więc: pon., wto., śro., czw., pią., sob., nie. (być może w tym specyficznym użyciu pominięte zostaną kropki). Wprawdzie nie wszystkie z nich są zgodne z ortograficznymi zasadami skracania, lecz zostały ustalone wedle jasnej reguły, która w określonym kontekście (i tylko w nim) może znaleźć odpowiednie zastosowanie.