Szanowny Panie,
Po sprawdzeniu różnego rodzaju słowników udało mi się ustalić, że początkowo była tendencja do zapisywania imienia islamskiego Boga przez ch (Allach), później przez h (Allah). Wiąże się to zapewne z trudnościami w transkrypcji i transliteracji liter arabskich na polskie; w języku arabskim są trzy spółgłoski szczelinowe tylnojęzykowe, natomiast w języku polskim tylko dwie, a w wymowie większości Polaków już tylko jedna, choć nadal oznaczona na dwa sposoby. Wahania w polskiej pisowni ostatniej spółgłoski tego imienia wynikają właśnie z braku jednoznacznej i stałej ekwiwalencji między głoskami (literami) w naszym języku i języku oryginału z jednej strony, z drugiej natomiast z dążenia do jak największej precyzji w utrwalaniu ważnej nazwy własnej.
Oprócz oboczności graficznych występują też w polszczyźnie inne warianty tego imienia, por. np. u Słowackiego: „O! Bądźże mi Ty pochwalony, Alla! /…/ O Allach! Akbar Allach! Jesteś wielki” (Ojciec zadżumionych) oraz Sienkiewiczowskie Ałła, Ałłach. Jak wynika z tekstów literackich, te nazwy odzwierciedlają różne regionalne i ekspresywne typy artykulacji i pełnią różne funkcje stylistyczne.
Z wyrazami szacunku