Język nasz jest językiem fleksyjnym, toteż jeśli tylko umiemy ustalić wzorzec odmiany dla jakiegoś wyrazu, powinniśmy ten wyraz odmieniać. To zasada ogólna, która natrafia nierzadko na przeszkody, jedną z nich jest anglosaskie imię Andrew. Można sobie co prawda łatwo wyobrazić formy Andrewa, Andrewowi itd., lecz powstały one na bazie formy pisanej, mogłyby w związku z tym funkcjonować – gdybyśmy zdecydowali się na ich używanie – wyłącznie w piśmie, ponieważ fonetyczna postać [endrju] uniemożliwia odmianę tego imienia.
Andrew to w związku z tym imię nieodmienne, zarówno w języku mówionym, jak i pisanym.