Najprostsze wyjaśnienie brzmi: tak się po prostu przyjęło. Część rzeczowników żeńskich, których temat jest zakończony spółgłoską (w tym wypadku -n-) poprzedzoną inną spółgłoską (tu: m) zachowuje ostatnią sylabę bez oboczności (kolumna – kolumn, brytfanna – brytfann), część zaś (trumna, wanna, panna, rynna) ma e ruchome (trumien, wanien, panien, rynien). Obecność oboczności e:ø lub jej brak wynika albo z rozwoju historycznego wyrazów, albo ze zwyczaju językowego.