Bielanianin, bielaniak czy bielańczyk
Nazwę mieszkańca dzielnicy miast tworzy się przez dodanie końcówki -anin, ale w wypadku mieszkańca Bielan znacznie częściej od trudnej do wymówienia formy bielanianin spotykam się z bielańczykiem. Tak jak w artykule http://ns2.architekturainternetu.pl/page/608,wspomnienia-starego-bielanczyka---dawne-wyprawy-do-miasta---jerzy-glosik.html. Istnieje również stowarzyszenie Młodzi Bielańczycy. Czy obie formy są poprawne? Czy można używać ich zamiennie?
Nazwy mieszkańców dzielnic miast, choć używane bardzo rzadko, tworzy się podobnie jak nazwy mieszkańców miast i wsi, tzn. najczęściej za pomocą przyrostka -anin, np. mokotowianin, płaszowianin, wrzeszczanin, żoliborzanin, sporadycznie przy użyciu formantów -ak lub -czyk. Potencjalnie od nazwy dzielnicy Bielany można byłoby utworzyć następujące formy: bielanianin, bielaniak, bielańczyk.
Najlepszym rozwiązaniem przy ocenie dostępnych form jest odwołanie się do uzusu mieszkańców danej dzielnicy. Z ich wypowiedzi publikowanych na różnych forach wynika, iż najczęściej mówią o sobie bielaniak lub bielańczyk, a potocznie bielańszczak. Formę najbardziej regularną systemowo, czyli bielanianin, zazwyczaj odrzucają jako trudną do wymówienia ze względu na następowanie po sobie podobnych sylab.