Tak, do szeroko rozumianej kategorii błędów stylistycznych zalicza się także:

• nieuzasadnione powtarzanie tych samych konstrukcji składniowych, wyrazów i wyrażeń, jak również wyrazów pokrewnych słowotwórczo, por. np. Dokładne okoliczności śmierci generała nigdy nie zostały dokładnie wyjaśnione;
• niezamierzony rym wewnętrzny, por. np. Także niemieckie mercedesy odnosiły sukcesy;
• niefortunne i niecelowe nagromadzenie określonych sylab, por. np. Opóźnienie nie niepokoiło nikogo;
• niefortunne nagromadzenie wyrazów homonimicznych, por. np. Co porabiają wasze kotki, gdy na nie nie patrzycie?; Ponoć na nie nie ma rady; Z nikim na nie nie idź.

W tym ostatnim wypadku można czasami uczynić zdanie bardziej akceptowalnym poprzez nieznaczną zmianę szyku wyrazów, por.

• Ponoć nie ma rady na nie.

W poezji usprawiedliwieniem dla takiego nagromadzenia homonimów jest rytm wiersza i konieczność uzyskania określonych rymów, por. np.

    Cyprysy mówią, że to dla Julietty,

    Że dla Romea – ta łza znad planety

    Spada… i groby przecieka;

    A ludzie mówią, i mówią uczenie,

    Że to nie łzy są, ale że kamienie,

    I że nikt na nie nie czeka.

        (C.K. Norwid, W Weronie)