Myślę, że to, co Pani rozpoznaje jako partykułę, redaktor zasad interpunkcji nazwał przysłówkiem. Granica między partykułami a przysłówkami nie jest wyraźna, wiele napisano o tym, jak ją wytyczyć, a i tak niektórzy autorzy wolą jej w ogóle nie przeprowadzać i mówią ogólnie o tzw. partykuło-przysłówkach. Rzecz jasna, chodzi tu tylko o przysłówki nieodprzymiotnikowe, te bowiem, które pochodzą od przymiotników, zazwyczaj wyodrębniają się wyraźnie.
Reguła regule nierówna, a ta, do której się Pani odwołała, to interpunkcyjna szkoła wyższa. Przykłady, którymi ją zilustrowano, też są nierówne. Jestem przekonany o potrzebie użycia przecinka w pierwszym z nich, pozostałe trzy natomiast są bardziej subtelne i przez to bardziej dyskusyjne.