Wyrażenie Bóg-człowiek jest zestawieniem z dywizem łączącym, który ma w języku własne znaczenie. W przypadku połączonych dwóch rzeczowników stosuje się go wówczas, gdy oba człony są względem siebie równorzędne, oznaczają równoważne funkcje bądź status albo cechy osoby lub przedmiotu. Bóg-człowiek zatem to Bóg, a zarazem i jednocześnie człowiek. Takie zestawienie odnosi się do dogmatu chalcedońskiego o dwóch naturach Jezusa: boskiej i ludzkiej. Pod względem użycia dywizu konstrukcja wskazana w pytaniu jest więc poprawna, natomiast nie widzę powodu, dla którego człon człowiek w tym wyrażeniu należałoby pisać wielką literą – jest to bowiem nazwa gatunkowa i w przeciwieństwie do Boga (w tym znaczeniu) bez referencji jednostkowej.