Nazwa Borne-Sulinowo, pisana z dywizem, składa się z dwóch rzeczowników, z których pierwszy ma odmianę przymiotnikową, podobnie jak Zakopane. I tak jak mówimy w Zakopanem, tak też powiemy w Bornem oraz w Bornem-Sulinowie. Inny podobny przykład to w Wysokiem Mazowieckiem. Wiele przykładów znajdziemy ponadto w nazwach ziem i jednostek administarcyjnych, np. w Pomorskiem (choć w województwie pomorskim).
Końcówka -em w odmiennych przymiotnikowo rzeczownikach to dziś fleksyjny archaizm. Zachowała się tylko w nazwach miejscowych i w nazwiskach, np. z Lindem i o Lindem.