Jovialites… są przedrukiem wcześniejszego o mniej więcej 100 lat rękopisu. J. Krzyżanowski w Mądrej głowie dość dwie słowie informuje, że w wersji Nie utonie, co ma wisieć przysłowie to występuje już u Rysińskiego (tzn. w pierwszym polskim zbiorze przysłów z 1618 r.), a także u Knpiusza (niewiele później). Krzyżanowski informuje, że Knapiusz podał tekst łaciński, skąd wynika, że przysłowie to trafiło do nas w drodze przekładu z jeszcze starszego źródła. Więcej informacji może Pan znaleźć w Nowej księdze przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich pod red. Krzyżanowskiego: do poszczególnych haseł dopisano tam lokalizacje ze wskazaniem autora i daty, łatwo się więc przekonać, które poświadczenie jest najstarsze. NKP nie ma niestety wersji elektronicznej.