Jeżeli do zapisu e nosowego stosuje się literę e z ogonkiem, to – wnioskując przez analogię – do zapisu o nosowego należałoby użyć litery o z ogonkiem. Współczesna pisownia tej samogłoski jako a z ogonkiem jest archaizmem ortograficznym. Na przełomie XV i XVI w., w okresie kiedy stabilizowała się polska ortografia, rzeczywiście występowało a nosowe – zapisywane jako a z ogonkiem. Świadczy o tym również usytuowanie tej litery w alfabecie, tzn. a, ą, b… (nie: …n, o, ą, p…).