W matematyce używa się terminu inwolucja (łac. inwolution, -onis = ‘owinięcie’) na ‘przekształcenie geometryczne identyczne ze swym odwróceniem’ (np. symetria, inwersja), ale matematykom i inżynierom znane jest też pojęcie inwoluta (‘funkcja stosowana do opisu kształtu zarysu ewolwentowego koła zębatego’), od którego właściwą formą przymiotnikową jest inwolutny (inwoluta – inwolutny). Z pewnością dlatego używa się tej formy również w pierwszym znaczeniu słowa inwolucja (inwolucja – inwolutny). Za najwłaściwszy derywat należałoby raczej uznać przymiotnik inwolucyjny, odnoszący się zresztą i do innego sensu tego słowa (1. biol. ‘częściowy lub całkowity zanik tkanek, narządów i ich funkcji w rozwoju osobniczym’ oraz 2. med. ‘powrót macicy po porodzie do pierwotnego stanu’). Forma inwolutywny ma związek z terminem inwolutywność (znanym w teorii sterowania układów liniowych i nieliniowych) i z tego względu nie powinno jej się przenosić na określenie inwolucja.