W języku fińskim jest tak, że dwie samogłoski aa (tzw. dyftongi) w jakimś wyrazie pospolitym czy nazwisku artykułuje się nieco dłużej, ale jednym ciągiem, a nie jako dwa oddzielne dźwięki. Dlatego nazwisko Palermaa wymówimy paroksytonicznie [palerma^a], z minimalnie przedłużonym a w wygłosie. To jednak wcale nie oznacza, że ma być ono nieodmieniane. Deklinujemy je według paradygmatu żeńskiego, a zatem w formach przypadków zależnych muszą się pojawić polskie końcówki: D. Palermy, C. Palermie, B. Palermę, N. Palermą, Ms. Palermie. Niestety, nie wynika z nich, że chodzi o Fina nazywającego się Palermaa, równie dobrze może to być przecież jakiś Palerma. W razie czego (nie ma innego wyjścia) należy wcześniej użyć formy mianownikowej (Osku) Palermaa.