Frania a Apolonia
chciałbym się zapytać o wymowę słów zakończonych na nia. Czasami ta końcówka jest wymawiana jako „ńja” (np. linia, ironia, komunia), kiedy indziej jako „ńa” (bania, dynia, jezdnia). Czy tym, jak należy ją wymówić, rządzą jakieś reguły? Zauważyłem, że np. w nazwach państw i krain geograficznych pojawia się „ńja” (np. Dania, Albania, Amazonia). W imionach, a zwłaszcza ich zdrobnieniach, występuje „ńa” (np. Ania, Hania, Frania, ale Apolonia już nie).
Pozdrawiam,
Zbigniew Młynarski
12.09.2019
12.09.2019
Dzień dobry,chciałbym się zapytać o wymowę słów zakończonych na nia. Czasami ta końcówka jest wymawiana jako „ńja” (np. linia, ironia, komunia), kiedy indziej jako „ńa” (bania, dynia, jezdnia). Czy tym, jak należy ją wymówić, rządzą jakieś reguły? Zauważyłem, że np. w nazwach państw i krain geograficznych pojawia się „ńja” (np. Dania, Albania, Amazonia). W imionach, a zwłaszcza ich zdrobnieniach, występuje „ńa” (np. Ania, Hania, Frania, ale Apolonia już nie).
Pozdrawiam,
Zbigniew Młynarski
Sposób wymowy zakończenia: [ńa] czy [ńja] zależy od pochodzenia wyrazu. W wyrazach obcego pochodzenia (Albania, Apolonia, unia) jest silniejsza miękkość [albańja, apolońja, uńja], a w wyrazach rodzimych (Hania, kawiarnia, skocznia) – słabsza [hańa, kawiarńa, skoczńa]. To samo dotyczy innych spółgłosek miękkich – mówimy [chemja] (chemia), ale [ziemia] (ziemia), bo pierwszy wyraz jest zapożyczony, a drugi rodzimy.
Katarzyna Kłosińska, Uniwersytet Warszawski
