Wyrazy adaptują się w różnym tempie i w różnych okolicznościach: nazwa Fukushima jest dla Polaków nowa, a że dziennikarze relacjonują wiadomości z Fukushimy na podstawie prasy anglojęzycznej, więc nic dziwnego, że stosują angielską transkrypcję nazwy. Z czasem może się to zmienić, przyspieszać tych zmian nie trzeba, choć oczywiście można: decyzja należy do piszącego.

Piszemy częściej dżinsy niż jeansy, ale częściej jazz niż dżez. Wprawdzie za wyborem pisowni w wypadku nazw pospolitych mogą się kryć względy semantyczne (swoista harmonia między formą a treścią), które w niewielkim stopniu decydują o pisowni nazw własnych (jeśli uznać standardowy pogląd, że nazwy własne nie znaczą), niemniej jednak przykłady takie uświadamiają, że niekonsekwencje adaptacyjne w wypadku wyrazów obcych nie są niczym wyjątkowym.