Henryk Markiewicz i Andrzej Romanowski w Skrzydlatych słowach wskazują źródło polskiego przysłowia w Gazecie Narodowej Obcej z 1791 r. Ponieważ w owym czasie kontakty polsko-angielskie były nieliczne, trudno przypuszczać, aby Anglicy powiedzenie to wzięli od Polaków lub vice versa. Bardziej prawdopodobne, że w obu językach adaptowano niezależnie jakieś starsze przysłowie, być może łacińskie, i dostosowano do lokalnych warunków. W przysłowiach, jak wiadomo, odzwierciedlają się stereotypy, m.in. etniczne, jeśli więc rzeczywiście przysłowie o dwóch Polakach ma źródło w innym języku, to ciekawe, jaka grupa etniczna w nim była symbolem niezgody, braku porozumienia.