Imiona i nazwiska zakończone na -i można bez przeszkód odmieniać, nawet gdy są obce. Wzorzec odmiany jest prosty, identyczny jak dla polskich nazw osobowych, np. Antoni Kowalski.
Daje nam to następujące formy fleksyjne: DB. Harukiego Murakamiego, C. Harukiemu Murakamiemu, NMs. Harukim Murakamim. W praktyce językowej często spotyka się nieodmienność nazwisk tego typu (czyli mających formę przymiotnika), gdy występują po odmienianym imieniu. Można to zaakceptować, ale tylko w odniesieniu do nazwisk „nietypowych”, tzn. wywodzących się z języków pozaeuropejskich.
Imię Yusef nie powinno nikomu sprawić kłopotu w odmianie, bo jego związek z naszym Józefem jest oczywisty. W nazwisku Komunyakaa zaskakiwać może podwojony znak samogłoski, ale skoro w tym miejscu wymawia się [a], nazwisko powinno być odmieniane jak inne nazwiska męskie o podobnym zakończeniu, np. rodzime Kokoszka lub obce Soyinka.
Wniosek: D. Yusefa Komunyaki, C. Yusefowi Komunyace, B. Yusefa Komunyakę, N. Yusefem Komunyaką, Ms. Yusefie Komunyace.